BİR SAVAŞIN AŞKARLADIĞI FİTNƏKARLAR: “Dəmir yumruq” onların başına da enəcəkmi?

Müharibə aparan istənilən bir ölkə üçün həmişə ən böyük təhlükə içdən olar. Çünki düşmən onunla savaşan tərəfin əsas diqqətini özündən yayındırmaq və əlverişli əməliyyat mühiti yaratmaq üçün mütləq rəqibinin daxilinə nüfuz etməyə və ona, ilk növbədə, öz içindən zərbə vurmağa can atar, əhalisini fiziki və psixoloji olaraq sarsıtmağa, ruh düşkünlüyünə sövq etməyə, döyüş və mübarizə əzmini aşağı salmağa çalışar. Bu işdə də həm özünün əvvəlcədən rəqib ölkə içərisində hazırladığı şəbəkədən – indi tez-tez işlədilən ifadəylə desək, “5-ci kolon”dan, həm də o ölkənin hakimiyyətinə müxalif mövqe tutan qüvvələrdən, şəxslərdən istifadə edər... 

 

Biz bunun nələrə, hansı faciələrə gətirib çıxardığını son 30 illik müstəqillik tariximizdə ən yaxşı görən millətlərdən, xalqlardanıq: birmənalı şəkildə deyə bilərik ki, bizdən sayca qat-qat az əhaliyə və iqtisadi imkanlara malik Ermənistana vaxtilə Qarabağı uduzmağımızın bir səbəbi baş verən geopolitik dəyişikliklərin mahiyyətini doğru-dürüst anlamamağımız və hazırlıqsızlığımız idisə, bundan da önəmlisi Azərbaycanda mövcud olan daxili siyasi vəziyyət - iç savaşın yaratdığı qeyri-sabit durum, iqtidar-müxalifət çəkişmələri, milli və siyasi həmrəyliyin olmaması, ondan törəyən hərcmərclik, başıpozulquq, nizam-intizamsızlıq idi... 

 

Dövlətin və onu idarə edənlərin diqqəti cəbhə xəttində, düşmənlə üzbəüz səngərdə vuruşan vətənpərvər övladlarında, qorxudulub qaçmağa vadar edilən əhalisində olmalıykən, paytaxt meydanlarımız qardaş savaşının səngərlərinə çevrilmişdi, hamı küçələrdə və əlində silah vəzifə, kürsü, taxt qovğasındaydı... 

 

Biz taxt savaşına qalxdığımz vaxtsa düşmən də soyuq səngərlərdə dayanıb intizarla paytaxtdan kömək gözləyən qeyrətli övladlarımızı qətlə yetirir, bir-bir kəndlərimizi, şəhərlərimizi ala-ala irəliləyirdi...

 

Halbuki o zaman bu taxt qovğasına qalxanlar özlərini bir ananın arvad felinə uymuş küskün övladlarıtək aparmasaydılar, həqiqi Vətən sevgisi, məsuliyyət və qeyrət hissiylə incikliklərini bir kənara atmağı, eyni evdə eyni masanın arxasında toparlanmağı bacarsaydılar və bütün güclərini də iç savaşa deyil, qanımızı içməyə hazır əsas düşmənlə mübarizəyə səfərbər etsəydilər, and olsun Allaha ki, indi Azərbaycanımız çox zəngin və qüdrətli bir ölkəyə, özləri də o ölkənin ən xoşbəxt insanlarına çevrilmişdilər...

 

Yəqin, çoxunuz amerikalı aktyor və rejissor Mel Gibsonun məşhur “Yaquar Pəncəsi” (bir başqa adı “Apokalipsis”dir) filminə baxmısınız. Amerikadakı qədim mayya qəbilələrinin adətlərindən, həyat tərzindən və bir-biriylə mübarizəsindən bəhs edən möhtəşəm sənət əsəridir. Tamaşaçını əvvəldən sonadək gərgin atmosferdə və həyəcanda saxlayan film olduqca ibrətamiz və möhtəşəm bir sonluqla da bitir: bütün qəbiləsini məhv etmiş başqa bir tayfanın başçısının oğlunu öldürərək əsirlikdən qaçmağı bacarmış Yaquar Pəncəsinin yenidən yaxalanma və öldürülmə anındca avropalıların gəmilərdə Amerika sahillərinə yaxınlaşdığı görünür. Qan düşməni olan qəbilə təmsilçiləri anlayırlar ki, indi onların Vətənini məhv etməyə gələn daha böyük bir düşmənlə üz-üzədirlər və beləcə, əllərində bıçaq Yaquar Pəncəsinin yanından ötüb keçərək, ondan qisas almağa deyil, əsas düşmənləri – “yadellilər” üzərinə yürüməyə üstünlük verirlər... 

 

Ancaq çox təəssüf ki, ölkəmizdə “yadelli hücumu”na bizi kinimizi unutmağa və yenidən birləşməyə yox, qisas almağa və ya hakimiyyətə gəlməyə fürsət açacaq ən yaxşı imkan kimi baxanlarımız, hətta o yadelli düşmənin özü və himayəçiləriylə açıq şəkildə əməkdaşlığa gedən, onların maraqları üçün çalışanlarımız da az deyil. 

 

Və ən pisi də odur ki, onlar ölkənin ictimai-siyasi sektorunu xərçəng şişitək sarıb, cəmiyyətin və dövlətin vücudunun dərinliklərinədək yayılıblar. Bu “bədxassəli şiş” tezliklə götürülməsə, fəsadları daha ağır olacaq...

 

Onların kimliklərini, çevrələrini tanımaq, dəqiqliyi ilə bilmək istəyirsinizsə, mütləq İkinci Qarabağ savaşınının başladığı 27 sentyabrdan günümüzədək ötən son 2 il ərzindəki davranışlarına, çıxışlarına, kritik situasiyalarda əhalini hansı istiqamətə yönləndirmək cəhdlərinə baxın! Yalnız onda bu fitnəkar və xain şəbəkədə yer almışların hər birini aydınca görəcək, adbaad tanıyacaq və necə yanıldığınıza yanıb qovrulacaqsınız!

 

Görəcəksiniz ki, son onilliklər ərzində əsasən qisasçı və kindar, iddiası və şəxsi maraqları naminə hər əclaflığa qol qoyan yarımçıq xarakterli, qorxaq, vətən və millət sevgisindən uzaq, milli və dini ənənələrimizi ayaq altına atmağa hazır, daha çox qarışıq nigahlardan törəyən əxlaqsız və naqis şəxslərdən formalaşdırılmış və “demokratiyanı, insan haqlarını qorumaq” çətiri altında gizlədilmiş, ictimai rəyə “real müxalifət” imicində pərçim edilmiş bu şəbəkənin əsas qayəsi elə məhz kritik situasiyalarda ortaya çıxarılıb Azərbaycan dövlətinə qarşı iç silaha çevrilməkiymiş, dövlətin ayağına və qollarına bağ olmaqıymış! 

 

İnanmayanların, inanmaq istəməyənlərin, gerçəkləri görsə belə hələ də susmağa üstünlük verənlərin diqqətinə mən bəzi faktları çatdırıb, qiymətləndirməni vicdanlarının öhdəsinə buraxıram. 

 

Baxın, oxuyun və tanıyın! Onda görəcəksiniz ki: 

- onlar 2020-ci ilin 27 sentyabrında Vətən Savaşı başlayarkən, ilk gündən açıq şəkildə “hakimiyyətimin, dövlətimin yanındayam” deməkdən yayınan, pusquda yatıb hərbi əməliyyatların gedişininin nə ilə bitəcəyini gözləyən, yalnız Ordumuzun misilsiz uğurlarını gördükdən sonra ictimai qınaqdan çəkinərək mövqe bildirən və xain xislətləri aşkarlanmasın deyə, sonda “Yetdim, Qazan xan!” deyərək riyakarcasına özünü ortaya atan aruzların, yalıncıqların müasir siyasi qısır obrazlarıdır; 

 

- onlar Ermənistanın qərbpərəst baş naziri Nikol Pşinyanın qarşımızda diz çöküb yalvardığının təsdiqi olan 10 noyabr 2020-ci il sənədinin kapitulyasiya aktı olmadığını erməni təbliğat maşınıyla bərabər şəkildə, eyni ahənglə ciddi-cəhdlə əsaslandırmağa çalışan və bununla da psixoloji baxımdan mübarizə əzmi sınmış düşmənə vaxt və yenidən reabilitasiya imkanı qazandıran, Paşinyan hakimiyyətinə öz məğlubiyyətini ictimai rəydə gizlətməkdə açıq-aşkar kömək edən, dəstək verən içimizdəki milli satqınlardır; 

 

- onlar ATƏT-in bütün sənədlərində münaqişənin sülhlə həllindən sonra da Qarabağa hansısa sülhməramlıların yerləşdirilməsinin nəzərdə tutulduğunu bildikləri halda, Rusiya sülhməramlılarının bölgəyə gətirilməsini bəhanəyə çevirərək, Azərbaycan dövlətinin, xalqının və prezident İlham Əliyevin ən böyük tarixi nailiyyətini və geopolitik uduşunu məğlubiyyət kimi cəmiyyətə sırımağa, gözdən salmağa, qələbəmizi kiçiltməyə çalışan kindar, xəbis və nankor xislətlilərdir; 

 

- onlar yenicə müharibədən çıxmış ölkədə döyüşçü ailələrinin emosional durumundan sui-istifadə etməyə, şəhid və qazi ailələrinin problemlərini məqsədli şəkildə qabartmaqla ictimai narazılıq dalğası yaratmağa can atan, xalqın sevgi və hörmətini qazanmış ən həsas təbəqəni dövlət qurumlarıyla toqquşdurmağı hədəfləyən, şəhid dəfnləri günü mərkəzi meydana kütləvi aksiya təyin edən fitnəkarlardır; 

 

- onlar Ermənistanın Qərbyönümlü rəhbərliyi ilə Rusiyanın münasibətlərinin kəskinləşdiyini və bu durumun da hərbi əməliyyatların gedişində və sülh danışıqlarında Azərbaycanın lehinə işlədiyini bilə-bilə, məqsədli şəkildə ölkəmizdə anti-Rusiya təbliğatını körükləyən və bununla da Rusiyanın ermənilərə loyal, azərbaycanlılara aqressiv reaksiyalarına nail olmağa çalışan iblissifətlərdir; 

 

- onlar Ukrayna üzərində gedən Qərb-Rusiya savaşında “Qarabağın taleyi Ukraynada həll olunur” uydurma tezisi əsasında və Qərb ölkələrinin səfirliklərinin təhriki, maliyyə və siyasi dəstəyi ilə Rusiya əleyhinə ikinci informasiya-təbliğat cəbhəsinin israrla Cənubi Qafqazdan, o cümlədən Azərbaycandan açılmasına çalışan muzdlu kiberəsgərlər, çuğullar ordusudur; 

 

- və nəhayət, onlar 12 sentyabr 2022-ci il tarixdə sərhədlərimizdə təxribat törədən erməniləri – Paşinyan hökumətini Qərblə bərabər qorumaq məqsədiylə “Azərbaycan Ermənistan ərazisinə hücum edib! Bizim orada nə işimiz var?!” fikrini durmadan tirajlayan, “Bu qədər şəhid niyə verdik?!” ittihamıyla dünənədək “10 noyabrda niyə hərbi əməliyyatları dayandırdıq?” arqumentiylə suçladıqları Azərbaycan dövlətinin, hakimiyyətinin sülh danışıqlarında əlini, mövqeyini məqsədli şəkildə zəiflətməyə çalışan ləyaqətsizlər, əclaflar, şərəfsizlər, namussuzlar sürüsüdür!

Məncə, erməninin başını əzən “Dəmir yumruq” bu dəfə içimizdə əyləşib erməni dəyirmanına su tökən bu fitnəkarlar sürüsünün də çapıq, boyalı və parikli başlarını mütləq əzməli, fitnəkar dillərini kökündən qoparıb atmalıdır! Gecikmək olmaz!

 

İstənilən xarici düşmənə və onun içimizdəki xain şəbəkəsinə, nökərlərinə qarşı mübarizədə Dövlətimizin yanındayıq!

 

Elxan Şükürlü